بررسی تأثیر ۱۲ هفته تمرینات استقامتی بر crp سرمی و فیبرینوژن پلاسمایی به عنوان عوامل التهابی پیشگویی کننده بیماریهای قلبی و عروقی

سابقه و هدف: با توجه به شیوع و روند رو به رشد بیماریهای قلبی عروقی و اهمیت شاخصهای التهابی پیشگویی کننده این بیماریها و همچنین وجود بعضی گزارشات مبنی بر تأثیر تمرینات استقامتی بر وضعیت آنها، این پژوهش به منظور تعیین تأثیر 12 هفته تمرین استقامتی بر crp سرمی و فیبرینوژن پلاسمایی (به عنوان شاخصهای التهابی پیشگویی کننده بیماریهای قلبی و عروقی) و مقایسه آن با گروه کنترل، روی دانشجویان مرد جوان غیر ورزشکار در سال 1389 انجام گرفت. مواد و روشها: این تحقیق به روش کارآزمایی بالینی بر روی 24 دانشجوی داوطلب پسر غیر ورزشکار دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران انجام گرفت. افراد دو گروه به لحاظ سن، جنس، قد، وزن، درصد چربی و حداکثر اکسیژن مصرفی مشابه سازی شدند. در ابتدای مطالعه با اخذ 5 میلی لیتر خون، میزان crp سرمی و فیبرینوژن پلاسمایی آنها تعیین و ثبت شد. به گروه تجربی 12 هفته تمرینات استقامتی شامل سه دوره چهارهفته ای و هر هفته سه جلسه تمرین، داده شد. گروه شاهد این تمرینات را نداشتند. در خاتمه تحقیق، مجدداً این شاخصها در هر دو گروه بررسی و تغییرات آنها مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: در پایان مطالعه، میزان فیبرینوژن گروه شاهد از 03/0± 45/0 به 02/0± 45/0 رسید (5/0 p<) و در گروه تجربی از 03/0±45/0 به 04/0±40/0 کاهش پیدا کرد (0002/0 p<) که اختلاف بین دو گروه از نظر آماری معنی دار بود. در مورد شاخص crp، در گروه شاهد تغییری مشاهده نشد، اما در گروه تجربی از 233 به 213 کاهش پیدا کرد ( 002/0 p<). نتیجه گیری: به نظر می رسد که 12 هفته تمرینات استقامتی موجب بهبود شاخصهای التهابی پیشگویی کننده بیماریهای قلبی عروقی در افراد جوان غیر ورزشکار می شود، بنابراین انجام این گونه تمرینات را توصیه می نماییم.